Afgelopen week was ik een dikke week in Afrika, werkgerelateerd.
Ik had uiteraard een setje loopspullen meegenomen maar er zou niet veel tijd zijn om te rennen. Maar goed, je weet nooit. Dus altijd in je tas doen.
Als ik niet kon sporten zou het een goed herstel weekje zijn. Zo is er voor alles een oplossing.
Maar uiteindelijk viel het helemaal niet tegen.
We moesten er wel heel vroeg voor uit maar zo konden we wel een rondje rennen in het rode zand.
Als het net licht was en nog niet zo bloedheet stonden wij buiten met een slaaphoofd.
Mochten we in de middag nog tijd hebben gehad dan was dat niet erg aangenaam met 37 graden.
Dus was de ochtend prima.
Met twee of drie liepen we een rondje van 5 km op het tempo van de langzaamste. Ik liep erna soms zelf nog een rondje als er tijd was.
En zo werd de week toch nog best gevuld met wat loopkm’s. Ik liep 5 x waarvan 2 x een half uur, 2 x een uur en 1 x 45 minuten.
De loopjes waren soms erg bijzonder omdat er grote groepen Afrikanen waren die al zingend aan het rennen waren. Dat geeft nog eens een boost.
We hebben zelfs nog 2 x een half uurtje krachttraining gedaan. Wel met spullen die bijna uit elkaar vielen maar dat mocht de pret niet drukken.
Enige puntje is dat ik een pesthoestje heb van al het stof en de rook van vuur dat overal was. Maar goed, dat weegt niet op tegen een paar bijzondere loopjes.

Het lijkt bijna mijn nieuwe speeltuin, Limburg. Ik kwam er altijd al graag maar nu ben ik er toevallig best vaak.
Afgelopen weekend waren we met een gezellig clubje in een huisje in natuurpark De Hoge Kempen.

De mtb routes hier zijn ontzettend gaaf. Genoeg hoogtemeters en als je alles fiets kom je wel aan een km of 90 schat ik. Dus sprongen we na de koffie zaterdag op de mtb en scheurden we over de paden. Een heerlijke ronde van 40 km en 550 hoogtemeters. We konden er nog een rondje aan plakken van 15 km maar de Kompelbier stond koud en we hadden er enorm zin in.

De volgende dag ietwat brak maar toch fit genoeg om een 22 km te kunnen lopen, stond de Beartrail op de agenda.
De anderen gingen de wedstrijd lopen en ik zou met Nico de bordjes ophalen als bezemwagen.
Een dankbare taak die we graag doen.
Nu zijn ze met bordjes ophangen nogal enthousiast bij de Beartrail en dus is het een fikse kluif.
Maar nu leek het toch met iets meer beleid gedaan. Iets minder bordjes, maar dat was te vroeg gedacht want na een paar km was het weer ouderwets een route ook voor slechtzienden.
Niet heel erg, we doen er alleen wat langer over en moeten onze rugzakken wat sneller legen.
Wederom weer een mooie route, het eerste deel veel meer bos en singletracks.
Het tweede deel is meer open, velden, weilanden en meer blubber. Een mooie afsluiter met een afsluitend lusje door de koeienstront en het bos(je) achter de start op een camping.

Heerlijke route van 22 km en 550 hoogtemeters. We vonden 2 gelletjes en 1 papiertje van een reep,  niet slecht en minder dan de laatste keer.
Wederom een goed georganiseerde trail waar gelukkig de tap nog open was en we nog even konden proosten met een mooi Gerardus biertje op een tof weekend.
Lekker getraind en erg gezellig, wat wil een mens nog meer.
Het volgende weekend met z’n 8 en staat al in de agenda.

December is alweer bijna voorbij en normaal gezien zijn dat wel mijn luie weken.
Aangezien ik die weken van weinig doen al in september en oktober heb gehad had ik mij voorgenomen om vanaf november weer wat structuur in het trainen aan te brengen.
Nu twee maanden later is er ondertussen wel wat structuur in gekomen..
Ik probeer netjes het schema van Laurens af te werken, wat soms lukt en soms niet.
Maar al met al loop ik meestal drie keer in de week. Het lopen gaat nog niet zoals ik wil maar dat komt wel weer ergens, of niet, dan is het zo. Menopauze perikelen is daar de schuldige van. Als dat het ergste is komt het wel goed.
Aangezien ik meer reistijd kwijt ben met woonwerk verkeer is het soms lastig om nog zin te vinden om na het werk in de avond te lopen. Wat ik nu meerdere keren heb gedaan is uitstappen in Zevenbergen en vanaf daar naar station Oudenbosh rennen waar mijn auto staat.
10 km, nog een helft in het licht en een deel in schemer en donker.
Naast het lopen doe ik 1 x in de week krachttraining, een lesje bodypump in onze eigen sportkamer.
Dan fiets ik meestal nog 1 keer in de week. Een leuke tourtocht in de regio op de mtb of een rondje op de fiets met de Bikeladies.
Uiteindelijk kom ik als het meezit aan 8 uur sport per week. Voor nu meer dan goed.
En wat zijn dan de plannen voor 2020?
Eigenlijk niet zo heel veel nog. Simpelweg omdat er nog wat dingen op stapel staan qua werk. En we zijn er nog niet over uit wanneer we op vakantie gaan. We willen al langer naar Mongolie en dan is de beste periode Augustus.
Dan is het zonde om je voor van alles in te schrijven. Kortom, ik zie het wel.
Natuurlijk zijn er plannetjes, ik zou ik niet zijn als er geen plannetjes zijn.
Wat eigen projectjes qua lopen, fietstochtjes, ws wel wat races in de bergen maar dat zal meer last minute Zijn. Ik sta nog op de reservelijst voor de Rotterdam marathon, misschien loop ik nog wel de marathon bij mijn zus op Rhodos.
Een 1/8 triathlon, een adventure race, trails en wat ik verder tegen kom ,leuk is en uitkomt. Een seizoen zonder vaste plannen,meestal gebeuren er dan toch nog genoeg toffe dingen.
De enige dingen die nu vast staan zijn de stage race aan de Costa Brava en een trail in Belgie in Maart.
Maar ik twijfel er niet aan dat ik genoeg mooie dingen ga doen in het komende jaar.