Categoriearchief: Trainingen 2018/2019

Fietsen en bordjes knippen bij de Beartrail

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het lijkt bijna mijn nieuwe speeltuin, Limburg. Ik kwam er altijd al graag maar nu ben ik er toevallig best vaak.
Afgelopen weekend waren we met een gezellig clubje in een huisje in natuurpark De Hoge Kempen.

De mtb routes hier zijn ontzettend gaaf. Genoeg hoogtemeters en als je alles fiets kom je wel aan een km of 90 schat ik. Dus sprongen we na de koffie zaterdag op de mtb en scheurden we over de paden. Een heerlijke ronde van 40 km en 550 hoogtemeters. We konden er nog een rondje aan plakken van 15 km maar de Kompelbier stond koud en we hadden er enorm zin in.

De volgende dag ietwat brak maar toch fit genoeg om een 22 km te kunnen lopen, stond de Beartrail op de agenda.
De anderen gingen de wedstrijd lopen en ik zou met Nico de bordjes ophalen als bezemwagen.
Een dankbare taak die we graag doen.
Nu zijn ze met bordjes ophangen nogal enthousiast bij de Beartrail en dus is het een fikse kluif.
Maar nu leek het toch met iets meer beleid gedaan. Iets minder bordjes, maar dat was te vroeg gedacht want na een paar km was het weer ouderwets een route ook voor slechtzienden.
Niet heel erg, we doen er alleen wat langer over en moeten onze rugzakken wat sneller legen.
Wederom weer een mooie route, het eerste deel veel meer bos en singletracks.
Het tweede deel is meer open, velden, weilanden en meer blubber. Een mooie afsluiter met een afsluitend lusje door de koeienstront en het bos(je) achter de start op een camping.

Heerlijke route van 22 km en 550 hoogtemeters. We vonden 2 gelletjes en 1 papiertje van een reep,  niet slecht en minder dan de laatste keer.
Wederom een goed georganiseerde trail waar gelukkig de tap nog open was en we nog even konden proosten met een mooi Gerardus biertje op een tof weekend.
Lekker getraind en erg gezellig, wat wil een mens nog meer.
Het volgende weekend met z’n 8 en staat al in de agenda.

Zwerven in het Mullerthal

Geplaatst op door
1

2 maanden geleden hebben Yvon en ik ons eerste project gedaan waar we erg in geloven. Een coaching sessie buiten, in de natuur. Daar waar je hoofd leeg raakt en er ruimte komt voor andere zaken. We zijn twee dagen op pad geweest met een team managers. Wij geloven in het concept en dus hoop je dat een team het ook zo ervaart. De terugkoppeling kon niet beter, het was een groot succes. Geweldig om te zien wat er in een team gebeurt als je twee dagen buiten bent en elkaar toelaat.

Zodoende is het volgende project gepland. Een tweedaagse Limited Edition outdoor coaching voor vrouwen. Omdat we keuze willen hebben in een gebied wilden we het Mullerthal verkennen. Simpelweg omdat het er mooi, afwisselend en anders is. Ik was er drie jaar geleden en liep er een aantal mooie rondes.
Ons doel voor het weekend was om 2 mooie rondes te maken en een goede uitvalbasis te vinden waar we met een groep kunnen verblijven.
Dus een werk gerelateerd weekend, maar eigenlijk gingen we vooral lekker een weekend buiten spelen en dat valt ook nog onder werk. Beter kan niet.
Zaterdag liepen we een deel van een route, persoonlijk vind ik dat het mooiste deel. Vol met spectaculaire rotsformaties. Ik krijg hier een enorme drang om overal op en over te klimmen. Het is een grote speeltuin. Maar er loopt een prima wandelroute doorheen die we voor dit project gaan volgen.

Onderweg stoppend om na te denken bij bijzondere plekken hoe we dat kunnen integreren in coaching, gebruik makend van de natuur.
Veel inspiratie en vooral lekker lopen in dit bijzondere deel van Luxemburg.
We liepen uiteindelijk 21 km en 600 hoogtemeters. Met nog een klein beetje schaven wordt dit een wandeling van 19 km.
Nu moesten we nog bij de auto zien te komen. Er gaat een bus maar toen de eerste auto voorbij kwam stak ik mijn duim op en het was meteen raak. Twee ontzettende aardige mensen brachten ons naar de auto 8 km verder.
Erna nog even een biertje gedronken met Birgit en Bastiaan van B-Running die daar in het trailhotel zaten met een groep. Konden wij gelijk even zaken doen met de eigenaar van het hotel.

Wij sliepen in een sfeervolle Bed & Breakfast aka koeienboerderij vlak bij Echternach en hadden daar voor het eten een heel lekker eettentje/bar gevonden voor de komende twee dagen. Met een Weissenbier van het vat kon dat al snel niet meer stuk.
Dag twee werd een dag van wat gepuzzel, het moest een rondje worden waar een bepaald deel in zou zitten omdat ik dat ook een erg mooi stuk vind.
Dus met de kaart op zak vonden we in ieder geval het deel wat ik zocht. Dat deel doet mij enorm denken aan een sprookjesbos, vol met mossige delen. Ook hier weer wat rotsformaties.
Daarna via wat paden en open stukken terug langs een enorm waterrijk deel. Beekjes, watervalletjes en bronnen.


Het Mullerthal wordt niet voor niets klein Zwitserland genoemd. Wij liepen uiteindelijk 16 km en 350 hoogtemeters. Dat zal ongeveer 14 km worden met wat aanpassingen. Weer veel mooie plekken gevonden waar we wat mee kunnen.
Een heerlijk zwerfweekend, erg gezellig en ook nog eens 2 toffe routes gemaakt voor ons project. Daar heb ik nu al zin in.
Het Mullerthal is zo een mooi gebied vol met wandelpaden. Je verbaasd je erover dat het eigenlijk zo rustig is daar.

 

 

Wordt er nog een beetje gerend en wat zijn de plannen voor 2020?

Geplaatst op door
Beantwoorden

December is alweer bijna voorbij en normaal gezien zijn dat wel mijn luie weken.
Aangezien ik die weken van weinig doen al in september en oktober heb gehad had ik mij voorgenomen om vanaf november weer wat structuur in het trainen aan te brengen.
Nu twee maanden later is er ondertussen wel wat structuur in gekomen..
Ik probeer netjes het schema van Laurens af te werken, wat soms lukt en soms niet.
Maar al met al loop ik meestal drie keer in de week. Het lopen gaat nog niet zoals ik wil maar dat komt wel weer ergens, of niet, dan is het zo. Menopauze perikelen is daar de schuldige van. Als dat het ergste is komt het wel goed.
Aangezien ik meer reistijd kwijt ben met woonwerk verkeer is het soms lastig om nog zin te vinden om na het werk in de avond te lopen. Wat ik nu meerdere keren heb gedaan is uitstappen in Zevenbergen en vanaf daar naar station Oudenbosh rennen waar mijn auto staat.
10 km, nog een helft in het licht en een deel in schemer en donker.
Naast het lopen doe ik 1 x in de week krachttraining, een lesje bodypump in onze eigen sportkamer.
Dan fiets ik meestal nog 1 keer in de week. Een leuke tourtocht in de regio op de mtb of een rondje op de fiets met de Bikeladies.
Uiteindelijk kom ik als het meezit aan 8 uur sport per week. Voor nu meer dan goed.
En wat zijn dan de plannen voor 2020?
Eigenlijk niet zo heel veel nog. Simpelweg omdat er nog wat dingen op stapel staan qua werk. En we zijn er nog niet over uit wanneer we op vakantie gaan. We willen al langer naar Mongolie en dan is de beste periode Augustus.
Dan is het zonde om je voor van alles in te schrijven. Kortom, ik zie het wel.
Natuurlijk zijn er plannetjes, ik zou ik niet zijn als er geen plannetjes zijn.
Wat eigen projectjes qua lopen, fietstochtjes, ws wel wat races in de bergen maar dat zal meer last minute Zijn. Ik sta nog op de reservelijst voor de Rotterdam marathon, misschien loop ik nog wel de marathon bij mijn zus op Rhodos.
Een 1/8 triathlon, een adventure race, trails en wat ik verder tegen kom ,leuk is en uitkomt. Een seizoen zonder vaste plannen,meestal gebeuren er dan toch nog genoeg toffe dingen.
De enige dingen die nu vast staan zijn de stage race aan de Costa Brava en een trail in Belgie in Maart.
Maar ik twijfel er niet aan dat ik genoeg mooie dingen ga doen in het komende jaar.

De bezem/bordjes wagen bij de Terhill trail

Geplaatst op door
4

Een Terhill is een ophoping van steenafval dat als bijproduct van de ondergrondse mijnbouw ontstaat. De omgeving van Maasmechelen ligt vol met terhills want er was hier ooit veel mijnbouw.
Nico staat daar op de camping dus ik kom daar nog wel eens en het is een geweldig gebied om te rennen, te wandelen en te Mountainbiken.


Bearsport  organiseert daar de Terhilstrail – met de altijd goed georganiseerde trails van Raymond weet je dat ze een mooie route gemaakt hebben.
Dus wilden Nico en ik onze bijdrage leveren en de bordjes ophalen.
En dat hebben we geweten. Want er hangen zoveel bordjes dat ook slechtzienden de trail makkelijk kunnen lopen, je kunt gewoon niet verkeerd gaan.
Als je linksaf of rechtsaf moet hangen er ongeveer 8 bordjes. Dan moet je wel van goede huize komen wil je die missen.

Gelijk een goed ontmoedigingsbeleid voor bordjes terroristen. Bij de vorige trail van Bearsport heeft een of andere stumper namelijk alle bordjes weg gehaald.
De 30 km startte om 10 uur en de 20 km om 10.30. Wij zijn 15 minuten achter de 20 km aangegaan en hebben de hele route van 30 km ontdaan van bordjes.
Het is een prachtige route, veel singletracks, mooie vergezichten en meren die in dit gebied liggen.
Bij de eerste post na 5 km hadden we beide al een rugzak vol bordjes, paaltjes en grote splitsing borden.
Dan gaat de 20 km naar rechts en maakt de 30 km een lus van 10 km in het Nationaal park Hoge Kempen, wat overigens het enige Nationaal park van Belgie is.

Een paar weken geleden hadden we hier nog een mooie ronde op de mtb gedaan.
Er was in dat deel nog een prachtige singletrack die Nico nog niet kende, ook mooi meegenomen.
Ik liep niet echt heel lekker. Ik was heel de week niet fit van twee inentingen die ik gehad heb. Soort grieperig. Dat had denk ik nog wat zijn nawerking.
Maar goed, we hadden alle tijd dus who cares.
En we hadden heel het prachtige parcours voor onszelf.
Toen we terug kwamen bij de post na 9 km waren onze rugzakken overvol en hebben we alles achter een rots gelegd zodat ze daar opgehaald konden worden. Iemand vd post had nog wat bananen en cola voor ons neergelegd zodat we even bij konden tanken.
Dit hebben we nog een keer herhaald alleen nu de bordjes achter boomstammen verstopt.
Na 24 km loop je het terrein van Connectera op.
Dat is een niet te onderschatten stuk met steile pittige klimmen. Ook een mooi deel met meren en prachtige uitzichten.
Ze zijn daar een bungalowpark aan het bouwen, of dat nu een goed idee is laten we maar in het midden.

Ondertussen waren wij aan het laatste stuk bezig. Onderweg nog een heerlijk worstenbroodje van de bakker naar binnen gewerkt wat genoeg energie voor het laatste stukje gaf.
Na precies 30 km waren we weer in Eisden met nog 2 rugzakken vol bordjes.
Prachtige ronde!
De trails van Bearsport zijn altijd goed georgansieerd en vooral mooie rondes!
Goede nieuws is dat we maar 5 dingen opgeraapt hebben qua afval.
2 gelletjes, 2 repenomhulsels en 1 nutritape pleister die blijkbaar los gelaten heeft.
Dat is voor rond de 1100 lopers op drie afstanden best netjes.
Wij hebben afgerond met een heerlijk Kompel biertje, dat is nog een tip voor Beartrails.
Als je in deze streek loopt moet je eigenlijk een Kompel biertje klaar hebben staan bij de finish.
Een van mijn favorieten bieren, Kompel blond en alleen in dit gebied verkrijgbaar.

Next stop – Polarbear trail, je kunt je nog inschrijven. Op de zaterdagavond een night trail van 14 km en op de zondag de 22 km met 550 hoogtemeters.

Mtb route Vijlen en KVS 28 km in mooi Limburg

Geplaatst op door
Beantwoorden

Limburg, ik hou van Limburg. Trails, heuvels, veel eet en bier tentjes en de taal nemen we dan maar op de koop toe.
Afgelopen weekend was ik er om te relaxen en om wat te trainen, in ieder geval hoogtemeters maken.
Standplaats Vijlen op een boerencamping.

Vlak bij ligt de mtb route Vijlen. Een mooi rondje met 620 hoogtemeters in 26 km.
Een pittig rondje waar best langere steile beklimmingen in zitten, voor Nederlandse begrippen dan wel.
Het bos ligt vol bladeren en eronder liggen veel losse stenen, dus zeker in de afdalingen is het echt wel opletten geblazen.
Een mooie ronde met een paar stukken asfalt. Het heeft niet veel technische bochten, de uitdaging ligt vooral in het klimmen en afdalen. Mooi afwisselend landschap, open stukken en grote stukken bos. De route is goed aangegeven, overal staan duidelijk bordjes.
Echt een toffe mtb route, aanrader.
Als je start bij boscafe het Hijgende Hert kun je mooi afsluiten met een heerlijk biertje van het Hert zelf, Hert blond. En je kunt er heerlijk eten!

 

Zondag wilde ik proberen om 25 km te lopen. Ik had de route van Koning van Spanje in mijn gps gezet, 28 km. Eens kijken hoe ver ik zou komen.
Jeanet zou hier en daar staan met wat eten en drinken, ideaal.
Een gure grijze dag, dat wel.
Ik ben halverwege het parcours begonnen en was na 8 km bij Rocca, waar normaal de start is.
Daar was de eerste ‘verzorgingspost’ .
Ik liep wel lekker, ontspannen vooral. En zo gingen de km’s voorbij.
Wel leuk om de route zo te lopen als er niemand is, je neemt het toch beter in je op.
Ik herkende hier en daar wel wat stukken ( 2jaar geleden liep ik hem als bezemwagen) .
In de open stukken was het koud, fikse wind en vooral guur, in het bos prima qua temperatuur.
De route neemt eigenlijk alle bosstukken mee die daar in de regio liggen, vooral het deel in het Bovenste bos vind ik mooi. Na een km of 20 was Jeanet daar met warme choco, heerlijk.
De laatste 8 zou ik er wel uitpersen had ik besloten.
Er waren twee delen die niet helemaal klopte op de een of andere manier. Ergens moest ik het prikkeldraad 2 x over terwijl ik wel op de route zat en in een bos kon ik het pad niet vinden dat in gps stond. Maar goed, een doorsteekje bracht mij wel op het goede pad.
Ik kwam uiteindelijk na 28 km en 660 hoogtemeters weer bij de startplek.
Meer dan tevreden, de laatste paar km was wel harken maar het was lang geleden dat ik 28 km gelopen had.
Erna een dikke vette spek en kaas pannekoek naar binnen gewerkt met uiteraard een Gerardus biertje.
Wat een heerlijk weekend weer. Limburg blijft mooi, hoe vaak ik er ook kom.

Nazomer slaap – nu herfst en winter actie!

Geplaatst op door
Beantwoorden

Afgelopen twee maanden waren nogal hectisch. Allemaal toffe dingen maar het zorgde ervoor dat ik minimaal heb getraind. Ik was bijna niet thuis en er was geen ruimte voor trainen.
Eigenlijk is minimaal trainen wel een beetje het verhaal van 2019.
Een druk jaar zover met veel andere dingen en weinig hardloop km’s.
Het begon al met een fractuurtje aan mijn hiel begin van het jaar. Daardoor ben ik pas weer wat gaan lopen in Maart. Wel heb ik meer gefietst dan ik de afgelopen jaren heb gedaan. In Brabant fietsen met de Bikeladies is leuk.
Ondanks minimale loopdingen ben ik gelukkig wel veel in de bergen geweest.
Qua wedstrijden was het ook minimaal. Tromso en de Pyreneeën stage race waren de enige echte wedstrijden.
Allemaal niet erg want ik heb dit jaar hele toffe dingen gedaan.
De zomer en winter cursus Mountain Emergency Medicine in Zermatt waren werkelijk fantastisch.
Dan was er de jaarlijkse wandelweek in de Ecrin, wat een tof gebeid! Verkenning tochtjes met Nico in de bergen waar we altijd enorm van genieten.
Als begeleider mee naar het WK ultratrail in Portugal, hoe tof was dat!
Een skiweek met mijn lief en mijn zus, en een prachtige vakantie in Namibie en Botswana. Daartussen nog wat defensiedingen en twee weken geleden het eerste project met PeopleinProgress – outdoor coaching. Wat een groot succes was en zeker vervolg gaat krijgen.
Kortom, een mooi jaar qua alles, alleen wat weinig getrain.
Komende periode is het iets rustiger, niet zoveel op pad voor werk en wat regelmaat.
Dus is het tijd om weer eens echt te gaan trainen.
Voorzichtig ben ik aan het kijken naar wat leuke projecten voor 2020 en er staan al wat leuke dingen op de agenda. Dus tijd om weer in shape te komen.
Het eerste toffe project is de Costa Brava Stage Run in April. 125 km en 4300 hm in 3 etappes.

Vanaf deze week gaat er dus weer 4 a 5 keer in de week getraind worden. Meer lopen, minimaal 1 x krachttraining en fietsen. Wat leuke mtb tourtochten staan al op het programma. Als het weer ok is, is een rondje op de racer ook leuk.
Normaal gezien heb ik altijd een soort winterstop na een drukke zomer. Die slaan we nu maar over na een mager trainingsjaar en een nazomer stop van 2 maanden.
Ik heb er zin in! Laat de herfst en de winter maar komen!

Hardlopen in Namibie en Botswana

Geplaatst op door
Beantwoorden

Over het algemeen doe ik niet perse heel veel aan sport als we op vakantie zijn maar uiteraard probeer ik wel altijd wat loopjes in een nieuw gebied te doen.
Ik wist vantevoren al dat het tijdens deze vakantie niet heel veel zou worden Qua hardlopen en had dus ook maar 1 setje loopspullen meegenomen wat best weinig is voor mijn doen. De eerste week waren er wel wat mogelijkheden om te rennen maar vond ik het wel best.
Ik ben wat duinen opgeklommen en afgedaald en dat was het wel.
Onderweg naar de Sossusvallei heb ik nog wel een paar km gerend bij een pas. Simpelweg de auto uitgestapt en gaan rennen gewoon omdat ik er zin in had. Het was zo tof stuk dat ik niet anders kon.
Bij Walvisbaai en Swakumund hebben we gekayakt en gefietst. Daar was nog wel een mogelijkheid om te rennen en was ook de enige plek waar ik wat mensen heb zien rennen. Maar aangezien we een redelijke strakke planning hadden kwam het er niet van.
Daarna reden we naar Etoscha en vanaf daar is het niet meer mogelijk.
Er zit overal wild , niet alleen in de Nationale parken. We zijn onderweg tijdens het rijden ook gewoon olifanten tegen gekomen. Botswana is eigenlijk een groot wildpark. Op de plekken waar we het nooit verwacht hadden zat wild.
Dus ja, je kunt het doen en ws ga je je snelheids pr neer zetten met een beest achter je aan.
Bovendien was het tweede deel van de reis behoorlijk heet, tot 41 graden, geen temperatuur om te lopen.


Maar ja, ik wil toch altijd een loopje doen in ieder land waar ik ben. Zover ben ik in 56 landen geweest en altijd gelopen. Dus er moest gelopen worden.
Continue reading “Hardlopen in Namibie en Botswana” »

Rennen in de Eiffel -genieten met wat obstakels

Geplaatst op door
1

Over 1.5 week loop ik Tromso , de Skyrace in Noorwegen. Om nu te zeggen, jongens wat heb ik getraind, verre van dat.
Het hele jaar staat het lopen op een laag pitje met uitzondering van een paar uitschieters in de bergen. Drie weken geleden een hele goede week qua km’s en hoogtemeters moet het doen.
Maar, ik dacht ik wil toch nog een keertje een 30 km doen met hoogtemeters.


Dus zo kwam ik in de Eiffel terecht. Het werd een combinatie van trainen en een route bepalen voor een heel tof project wat ik ga doen samen met PeopleInProgress.
Zondag wilde ik het lopen. Voor mij doen was ik erg vroeg op, half 7 op en 6.50 uur de deur uit.
Alles al klaar gelegd, routes in Gps, kaart ingetekend, rugzak met 4 liter water, zak krentenbollen.
Een slimme meid is op haar toekost voorbereid.
Route in gps van auto, podcast aan en 2,5 uur rijden.
Na 2.5 uur ben ik in een dorp wat mij niet erg bekend voorkomt. Ik kijk nog eens, tot mijn schrik kom ik erachter dat ik een tikfout gemaakt heb en het dorp waar ik moet zijn nog 45 minuten rijden is. @@@f@@
Na 45 minuten ben ik waar ik wezen moet, ik start de gps en de routes komen niet te voorschijn. Ik had het nog gecheckt de avond ervoor. Ws iets mis na de upgrade.
Shit, plan b, ik had de route ingetekend met de kaart, dus dan maar zo.
De gps kaart erbij voor backup. Ik laat vervolgens de gps vallen, scherm kapot.


Het is niet mijn dag geloof ik. Maar alles in mij zegt , relax, het is een mooie dag, je gaat buiten spelen heel de dag, laat je humor niet verpesten.
En dat doe ik ook niet.
Ik ga met de kaart op pad en kom al snel bij een klim klauterpartij waar ik mijn been lelijk open haal. Ik spreek met mijzelf af om easy aan te doen vandaag voordat ik straks ergens naar beneden stort.
En zo klim en klauter ik, ren ik , wandel ik, geniet ik.
Ik check stukken extra voor het project, welke opties zijn er nog meer. Denk na over niets en over alles.
Ik kom het eerste kruis tegen, altijd een reden om een kruis aan te tikken, gewoon omdat het kan en ik iets met kruizen heb.
En zo zwerf ik over de paden, wat een mooi stuk is dat toch. Niet te ver van huis maar wel een heel mooi trainingsgebied.
Halverwege ga ik in een grasveld liggen en nuttig een paar krentenbollen. Het leven is goed. De zon schijnt , mijn benen zijn niet in alle beste doen maar who cares.
Ik beweeg dus ik besta. Bovendien gaat het lopen met de kaart supergoed en daar word ik ook blij van.
Ik tik een tweede kruis aan en geniet van de uitzichten. Het einde komt in zicht volgens de kaart.


De 4 liter drink ik ruim op, zo ook 6 krentenbollen.
Na 29 km en 1200 hoogtemeters ben ik weer bij mijn auto.
Het koeltasje wat jeanet meegegeven heeft in alle vroegte is een hoogtepunt.
Koude cola, worst en kaas , heerlijk!
Met de Quilty pleasure playlist op Spotify rij ik tevreden terug naar huis.
Een goede training gedaan, genoten van het gebied, goede ideeën opgedaan, meer hoeft dat niet te zijn.
De Eiffel rocks!
En Tromso, daar hebben we het nog wel over…..