Een Terhill is een ophoping van steenafval dat als bijproduct van de ondergrondse mijnbouw ontstaat. De omgeving van Maasmechelen ligt vol met terhills want er was hier ooit veel mijnbouw.
Nico staat daar op de camping dus ik kom daar nog wel eens en het is een geweldig gebied om te rennen, te wandelen en te Mountainbiken.
Bearsport organiseert daar de Terhilstrail – met de altijd goed georganiseerde trails van Raymond weet je dat ze een mooie route gemaakt hebben.
Dus wilden Nico en ik onze bijdrage leveren en de bordjes ophalen.
En dat hebben we geweten. Want er hangen zoveel bordjes dat ook slechtzienden de trail makkelijk kunnen lopen, je kunt gewoon niet verkeerd gaan.
Als je linksaf of rechtsaf moet hangen er ongeveer 8 bordjes. Dan moet je wel van goede huize komen wil je die missen.
Gelijk een goed ontmoedigingsbeleid voor bordjes terroristen. Bij de vorige trail van Bearsport heeft een of andere stumper namelijk alle bordjes weg gehaald.
De 30 km startte om 10 uur en de 20 km om 10.30. Wij zijn 15 minuten achter de 20 km aangegaan en hebben de hele route van 30 km ontdaan van bordjes.
Het is een prachtige route, veel singletracks, mooie vergezichten en meren die in dit gebied liggen.
Bij de eerste post na 5 km hadden we beide al een rugzak vol bordjes, paaltjes en grote splitsing borden.
Dan gaat de 20 km naar rechts en maakt de 30 km een lus van 10 km in het Nationaal park Hoge Kempen, wat overigens het enige Nationaal park van Belgie is.
Een paar weken geleden hadden we hier nog een mooie ronde op de mtb gedaan.
Er was in dat deel nog een prachtige singletrack die Nico nog niet kende, ook mooi meegenomen.
Ik liep niet echt heel lekker. Ik was heel de week niet fit van twee inentingen die ik gehad heb. Soort grieperig. Dat had denk ik nog wat zijn nawerking. 
Maar goed, we hadden alle tijd dus who cares.
En we hadden heel het prachtige parcours voor onszelf.
Toen we terug kwamen bij de post na 9 km waren onze rugzakken overvol en hebben we alles achter een rots gelegd zodat ze daar opgehaald konden worden. Iemand vd post had nog wat bananen en cola voor ons neergelegd zodat we even bij konden tanken.
Dit hebben we nog een keer herhaald alleen nu de bordjes achter boomstammen verstopt.
Na 24 km loop je het terrein van Connectera op.
Dat is een niet te onderschatten stuk met steile pittige klimmen. Ook een mooi deel met meren en prachtige uitzichten.
Ze zijn daar een bungalowpark aan het bouwen, of dat nu een goed idee is laten we maar in het midden.
Ondertussen waren wij aan het laatste stuk bezig. Onderweg nog een heerlijk worstenbroodje van de bakker naar binnen gewerkt wat genoeg energie voor het laatste stukje gaf.
Na precies 30 km waren we weer in Eisden met nog 2 rugzakken vol bordjes.
Prachtige ronde!
De trails van Bearsport zijn altijd goed georgansieerd en vooral mooie rondes!
Goede nieuws is dat we maar 5 dingen opgeraapt hebben qua afval.
2 gelletjes, 2 repenomhulsels en 1 nutritape pleister die blijkbaar los gelaten heeft.
Dat is voor rond de 1100 lopers op drie afstanden best netjes.
Wij hebben afgerond met een heerlijk Kompel biertje, dat is nog een tip voor Beartrails.
Als je in deze streek loopt moet je eigenlijk een Kompel biertje klaar hebben staan bij de finish.
Een van mijn favorieten bieren, Kompel blond en alleen in dit gebied verkrijgbaar.
Next stop – Polarbear trail, je kunt je nog inschrijven. Op de zaterdagavond een night trail van 14 km en op de zondag de 22 km met 550 hoogtemeters.
en grote stukken bos. De route is goed aangegeven, overal staan duidelijk bordjes.
Eigenlijk is minimaal trainen wel een beetje het verhaal van 2019.
Ik wist vantevoren al dat het tijdens deze vakantie niet heel veel zou worden Qua hardlopen en had dus ook maar 1 setje loopspullen meegenomen wat best weinig is voor mijn doen. De eerste week waren er wel wat mogelijkheden om te rennen maar vond ik het wel best.
Over 1.5 week loop ik Tromso , de Skyrace in Noorwegen. Om nu te zeggen, jongens wat heb ik getraind, verre van dat.
Zondag wilde ik het lopen. Voor mij doen was ik erg vroeg op, half 7 op en 6.50 uur de deur uit.
En zo klim en klauter ik, ren ik , wandel ik, geniet ik.
Nico en ik kiezen ieder jaar weer een gebied uit en van te voren gaan we altijd op verkenning. De routes die we op de kaart bedacht hebben lopen, zodat wij niet voor verassingen komen te staan tijdens de wandelweek.
Maandag – Rondje Col De Tetes en Tete Oreac – 21 km 1000 hm. 
In 2014 deden we voor het eerst mee aan de Tweedaagse Militiare Prestatie Tocht. Dit jaar wilden we ons derde kruisje halen. We slaan hier en daar een jaar over omdat een van ons op uitzending is. Maar twee gezamenlijke trainingen gedaan en daar hadden we onze vertrouwde zwakke punten weer eens bloot gelegd. De TMPT lijkt makkelijk te doen op papier maar dat is het niet. Straftijd en maar 2 onderdelen fout mogen doen zorgt ervoor dat meestal 35 procent al geëlimineerd is na 1 dag.
Dat gebied blijft erg mooi.
Er lopen heel veel mensen straf en iedereen zegt dat de wapens slecht afgesteld zijn. Laten we het daar maar op houden…..
De Kolonel en de Luitenant zijn uitermate tevreden. We hebben nog eens nagevraagd hoe oud het oudste damesteam nu is die meedeed aan de tmpt, maar dat kan men niet terug vinden in de statistieken.
Hoe het begon – Aangezien ik een tijd niet gelopen had door een fractuurtje kon ik niet echt mijn mojo meer vinden toen ik weer voorzichtig begon met belasten.
Dan komen we bij een schuilhut. Een ruime hut met wat banken en open ramen.
Adele heeft een brandertje mee en er wordt koffie gezet.