Categoriearchief: Trainingen 2018/2019

Sneeuw en ijspret, natuurlijke energie!

Geplaatst op door
Beantwoorden

In een periode waar het soms lastig is om ergens energie te vinden was het afgelopen week een groot feest.
Het leek of we met z’n allen plots uit de Corona pandemie waren gestapt, het bestond even niet. We gingen massaal naar buiten, verse sneeuw en ijs.
De wintersport spullen werden van zolder gehaald en ik zag alleen maar mensen met een grote glimlach.
Dit hadden we nodig, opgeladen worden door de natuur.
Ik kreeg er bijna keuze stress van. Rennen en wandelen in de sneeuw is tof, op je mtb in de sneeuw is magisch en schaatsen op je stoffige noren is fantastisch.
Er moet ook gewerkt worden dus wat doe ik wanneer.
Voor het werk moest ik Beukbergen zijn en dat zorgde voor een mooie run met Lia door de bossen op de Utrechtse Heuvelrug.

Ik fietste woensdag een gravelrit, een deel langs de graffiti van de Blind Walls in Breda en en voor de rest door de natuurgebieden er omheen. Door verse sneeuw, wow, supergaaf en soms superzwaar.
Dat we op pad gingen met Tonkie stond als een paal boven water.
Vrijdag kon ik nog een uurtje schaatsen op de Rozenven. niet geheel ontspannen want het ijs was nu niet heel goed op sommige plekken.
Lees verder →

Bijna een ritme van fietsen en lopen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Wordt er nog een beetje gesport in deze halve lockdown?
Eigenlijk gaat het aardig en doe ik als het meezit 4 keer per week iets van sport.
In de echte drukke werkweken is dat minder maar dat is ok.
Het lopen is allemaal niet lang en ver. Maar 1 a 2 uurtjes. Ik kan er gewoon niet altijd de energie voor vinden. Lopen kost gewoon meer inspanning en dat is er niet altijd in deze tijd.
Fietsen kost meer tijd maar geeft mij meer ontspanning.
Ik ben echt een enorme fan geworden van het gravelbiken.
Routes fietsen van anderen maar ik vind het vooral tof om zelf te puzzelen en een route in elkaar te zetten.
Als ik dan op de fiets zit kom ik weer leuke paadjes tegen en verander ik weer of ik moet aanpassen omdat ik er niet mag fietsen.
Zo wordt iedere rit een klein avontuur. Daar hou ik van.
Twee weken geleden zijn we met Tonkie een weekend in Zeeuws Vlaanderen geweest. Fietsen, lopen en wandelen, uitwaaien aan het strand.
Er ligt bij Sluis een mtb route, die is perfect voor de gravelbike. Daar heb ik een ronde aan gemaakt vanaf de camping, totaal 68 km.
Bijzonder genoeg, ik was nog nooit in Zeeuws Vlaanderen geweest.
Dus zo kon ik op de gravelbike dat deel ontdekken. Een heerlijk weekend.
Verder heb ik meerdere routes in de buurt van huis gefietst.
Met taart en een paar meiden vh werk op de mtb de Bergen Op Zoom routes.
Met Lia afgelopen vrijdag een pittige gravelroute Bergen Op zoom gefietst, en dan meer naar Noord -West, verrassend.
Een deel polder en een deel bos.

Ik fietste gravelroutes rond Wouw, Zundert en Breda.
Brabant is echt super om te fietsen op je gravelbike.
De loopjes die ik doe zijn in het Pannenhoef, alleen of samen met Flynn. In het Panjevaart bos of in de polder. Of ergens waar ik moet wezen voor defensie. Zoals verleden week, toen liep ik 2 uurtjes in het Amsterdamse Waterleidingterrein.
Daarnaast af en toe een uurtje bodypump in onze eigen sportkamer en de wekelijkse sportactiviteiten  zijn compleet.
Helaas zijn er ook wat leuke sportdates gecanceld omdat je maar met twee mag sporten of omdat mijn Belgische vrienden alleen essentieel verplaatsingen mogen doen.
Maar hopelijk komt er weer wat ruimte en kan dat snel weer.
In een periode als dit is het denk ik een zegen dat je graag sport en je daar je hoofd leeg kunt maken en energie op kunt doen.
Count your blessings.

Waar haal je in deze periode energie vandaan?

Geplaatst op door
3

Gisteren zat ik op de mtb in het mooie herfstbos. Een goede manier om mijn hoofd leeg te maken. Ik vroeg mij af waar ik mij druk over maakte voor de Corona crisis.
Ik kon het niet zo goed verzinnen, het leven is zo veranderd dat is bijna angstaanjagend.
Mijn, of beter ons leven bestaat bijna alleen uit Corona. Ik werk er non stop in, al vanaf Maart.
Jeanet werkt in een crisisorganisatie en is ook alleen bezig met Corona.
Dus als wij thuis zijn en over ons werk praten is het wederom dat onderwerp.
Ik vind het lastig om een weg te vinden in deze tijd. Er lijkt bijna niets anders te bestaan.
Ik maak mij iedere dag zorgen. Hoe moet dit verder, hoe gaat dit goed komen in de zorg? Hoe lang gaan wij dit volhouden? Wanneer zijn de ziekenhuizen in heel NL vol? Wat is er veranderd dat er ineens agressie is in de zorg waar er een aantal maanden nog werd geklapt.
Daarnaast zie ik overal om mij heen mensen met een kort lontje. We zijn verdeeld in Nederland. De ene groep vind het allemaal onzin en de andere groep probeert zich aan regels te houden. Er is haat en nijd.
Overal felle discussies over, ik ben ondertussen discussie moe.
Ook mijn lontje is korter en vind ik dingen echt lastig soms.
Dat alles zorgt ervoor dat ik een modus moet vinden om deze tijd door te komen. Zeker omdat we niet weten hoe lang dit nog gaat duren. Ik vrees nog lang.
Dus ben ik een aantal dingen aan het veranderen. Allereerst probeer ik mij van social media te onttrekken voor wat betreft Corona. Ik heb mensen verwijderd die non stop onzin verspreiden. Reacties geef ik bijna niet meer.
Ik probeer de nadruk te leggen op de leuke en positieve dingen. Die zijn er altijd genoeg maar in deze wereld zou je ze bijna niet meer zien.
We zetten vaker een ( feel good) serie op, kijk bv eens naar Emily in Paris.
We hebben weer een paar leuke puzzels aangeschaft van Jan Van Haasteren. Muziek aan en samen puzzelen.
Afgelopen zomer ben ik begonnen met een paar kruidenbakken in de tuin. Dat is echt leuk. Nu hebben we grote bakken aangeschaft en wordt het een groente/kruidentuin. Deze winter ga ik in kaart brengen hoe en wat we gaan planten.
Leuke dingen moeten worden gecanceld. Weekendjes met vrienden gaan niet door.
Sommige dingen kun je nog wel samen doen maar afspreken met mijn Belgische vrienden lukt niet. Een lang weekend naar de bergen hebben we ook moeten afblazen.
De skiweek zal er ws ook niet van komen.
Ik heb nog nooit een agenda gehad met zoveel doorgestreepte afspraken. Ik mis dat.
Die weekendjes ga ik nu zelf doen of samen met Jeanet. Dat deden we natuurlijk al maar nu wat vaker.
Alles wat meer aangepast omdat de horeca dicht is maar daar vinden we wel een oplossing voor.
Zo gaan we met drie een rondje fietsen komende week. Ik heb de route zo gemaakt dat we halverwege bij Tonkie komen en dan maken we van Tonkie een restaurant.
Er wordt zelf gemaakte taart en chocomelk meegenomen die we gaan nuttigen tijdens de stop.
En zo ga ik meer dingen doen. Creatief zijn om mooie lichtpuntjes te maken waar je energie uit haalt. Want dat is denk ik het meest belangrijk in deze tijd.
Zorgen dat je positieve energie krijgt ipv dat je leeg gezogen wordt en al je energie verdwijnt.
De zorgen die je hebt en je niet kunt veranderen proberen naast je neer te leggen.
Sport is altijd belangrijk in mijn leven maar in deze periode merk ik dat vooral fietsen mij ontspanning brengt. Het liefst op de gravelbike of mtb. In de natuur toffe routes rijden.
Uiteraard loop ik ook maar echt lange dingen doe ik niet. Ik heb dat nooit gedaan in Nederland. Daar reed ik voor naar de bergen, daar wil ik lang lopen. Of dichter bij huis, het Ahrtal of de Vogezen. Maar dat kan ook niet voorlopig.
De motivatie om nu echt iets langs te doen heb ik helemaal niet en dat is ook ok. De lange dingen doe ik op de fiets. Loopjes tot twee uur doe ik in mooie gebieden zoals vandaag, 16 km door Pannenhoef.
Eigenlijk is de grote truc, probeer te focussen op alle leuke dingen waar je energie van krijgt en laat alles los wat je energie kost.
Dat geldt natuurlijk altijd maar met zoveel negatieve energie overal is het
nog belangrijker ondanks dat het niet makkelijk is.
Ik weet dat ik nog regelmatig mijn neus zal stoten en mijzelf zal moeten toespreken. De wereld is nu gewoon even niet leuk.
Maar ik heb voor mijzelf een pad gemaakt hoe ik mijn/ons wereldje leuk wil houden.
Want ook in deze Corona wereld zijn er genoeg leuke dingen.
Als we dat nu allemaal proberen gaat er misschien weer wat meer positieve energie stromen. En daar worden we allemaal beter van.

2 dagen buiten spelen in Limburg – van plan A naar plan F

Geplaatst op door
Beantwoorden

Hoe vaak moet je in deze tijd je plannen wijzigen? Vaak is het al plan C en wordt het alsnog plan F. Plan A was met Yvonne 2 dagen rennen in Duitsland.
Dat werd al snel plan B, want ik kwam Duitsland niet meer in zonder negatieve coronatest. Dan België? Ook niet, ook verboden gebied voor Nederlanders.
Dan Limburg. We boekten een B&B in Vijlen. Een dagje op de MTB en een dag een stukje rennen en fietsen om in de middag bij het Hijgend Hert wat te eten en in de avond bij het bijhorende restaurant van de B&B aan te schuiven. Toen sloot alle horeca.
Geen Hijgend Hert maar gelukkig konden de gasten wel een driegangen menu nuttigen in het restaurant van de B&B.
We zaten ondertussen al bij plan E. Maar de dag voor we gingen sloot ook België de grenzen om naar Nederland af te reizen. En dat was het einde plan ‘gezellig samen twee dagen op stap’ . Shit.
Uiteindelijk heb ik er toch maar plan F van gemaakt en ben ik zelf met Tonkie naar Limburg gereden. Dan maar alleen.

Dus stapte ik vrijdag op de gravelbike om een mooie route te gaan fietsen. 1.5 km was ik onderweg . Klapband. Terug gelopen en fiets laten fixen bij de fietsenmaker in Mechelen.
Toen was het al te laat om nog een tocht te maken van 78 km.
Plan weer gewijzigd, omkleden en naar Vijlenerbos gereden.
Daar ben ik gaan rennen. Wat zwerven door het bos en het hoofd maar weer eens leeg maken. Een paar uur later en 20 km verder was het goed.

Op camping Rozenhof een douche en afhaal friet maakte weer veel goed.
De volgende dag alsnog op de gravelbike gestapt en de route gaan fietsen. Met dank aan de gpx van Gravelride.cc.
En wat een toffe route! Veel mooie gravelpaden, de bekende Limburgse vergezichten, een aantal mooie singletracks, herfstkleuren en natuurlijk klimmetjes en afdalingen.
Een pittige route van 78 km en 1000 hoogtemeters.
Er zaten wel een paar lastige afdalingen in waar ik even aan moest wennen op mijn gravelbike ipv op mijn mtb. Je stuitert toch wat meer als je vol gas naar beneden gaat.
Je gaat een klein stukje illegaal door België waar ik de verleiding van een terras heb weerstaan. Het is hooguit 3 km schat ik. Voor je het weet rij je weer in Nederland.
Echt een gravelroute die meer dan de moeite waard is.
En zo werd plan A plan F en heb ik er het beste van gemaakt, dat is het enige wat we deze lastige tijd nog kunnen doen.
En uiteindelijk heb ik weliswaar alleen, maar toch lekker buiten gespeeld.

En toen was het herfst in Coronatijd – creatief sporten

Geplaatst op door
Beantwoorden

Twee weken geleden stond ik nog in mijn korte broek op een supboard, nu zijn alle korte broeken verdwenen naar zolder en heeft de herfst zijn entree gedaan.
Ik hou van de kleurrijke herfst, het bos is op zijn mooist. Bladeren, kastanjes, paddestoelen , alleen de vele regen is wat minder.
Het was een bijzonder sportjaar en dat zal het nog even blijven.
Ik heb welgeteld 1 wedstrijd gedaan, een adventure race van 8 uur.
Alle bergwedstrijden waar ik voor ingeschreven was waren gecanceld.
Net nu er mondjesmaat weer wat wedstrijden toestemming krijgen om door te gaan worden er ook weer een aantal afgeblazen.
Het heeft er voor mij voor gezorgd dat ik dit jaar aanzienlijk minder gelopen heb.
Ik loop nog wel, korte loopjes. Maar lange dingen heb ik thuis nooit zoveel gedaan en met geen wedstrijden in de bergen in het vizier kon ik de motivatie niet echt vinden.
Ik heb dit seizoen veel meer gefietst dan ik ooit gedaan heb denk ik. De gravelfiets die ik in Maart had gekocht was een goede keus.
Ik heb veel plezier aan routes bouwen en op ontdekking gaan op de fiets. Ik heb ondertussen vele mooie stukken in Brabant ontdekt.
In deze tijd is het denk ik vooral belangrijk om dingen te doen waar je blij van wordt. Voor mij is dat nu soms hardlopen en vaak is dat fietsen.
Ik maak andere plannetjes, alleen of met vrienden. Als er dan geen plannen zijn voor wedstrijden dan moet je ze zelf maken. En er is uiteindelijk altijd genoeg leuks te doen.
Je moet wel regelmatig weer schakelen want als je net hebt afgesproken om een weekendje in Duitsland te gaan sporten wordt er weer roet in het eten gegooid omdat je Duitsland niet in mag zonder Corona test.
Ook België is een no-go, vandaag werd bekend dat alleen Zeeland nog oranje is voor België.

En zo tobben we verder, steeds weer iets verzinnen waar je ook leuke dingen kunt doen.
Dit jaar waren wij extra gezegend met Tonkie, ons campertje, zodat we toch een toffe vakantie konden doen en van de bergen konden genieten. Het idee dat als er ergens een uitbraak is je in kunt stappen en weg kunt rijden is prettig.
Komende herfst/winter maanden zal het allemaal niet beter worden qua reizen en zeker niet qua werk, dat is nu al enorm druk.
Verleden jaar heb ik veel mtb tourtochten gereden in de herfst/winter, echt superleuk om te doen mede door de nazit.
Vele organisaties hebben al aangegeven geen tourtocht te organiseren, echt jammer.
Uiteindelijk zou je denken dat een start tussen 8 en 10 uur juist corona proof is. Maar ik denk dat de nazit met een biertje het meeste geld oplevert en dat kan nu niet doorgaan.
Dus wordt het een periode van wederom veel zelf doen vrees ik.
Komoot draait overuren, routes maken om leuke weekendjes te plannen ergens in Nederland.
Fietsend en rennend.
Afgelopen weekend heb ik weer eens een combi gemaakt van fietsen en lopen.
Zaterdag een mooie graveltocht met Lia gefietst en zondag  20 km vlak rennen, dat was lang geleden en dat was te voelen.
Het plan voor komende maanden wordt weer wat meer lopen omdat met de korte dagen fietsen ook niet lukt met je gewone werkweek.
Dus haal ik maar weer eens een ‘schema’ onder het stof vandaan en ga ik een poging doen om iets langer te lopen dan 2 of 3 x een klein uurtje. In ieder geval wat vaker een wat langer loopje.
Met de donkere dagen is het ook weer tijd voor spinnen en wat krachttraining in mijn eigen sporthonk. Dat blijf ik ook leuk vinden. Terwijl iedereen Swift gebruikt ben ik toch nog van het rammen op de spinfiets met een heerlijk muziekje.
Ik vrees dat we het laatste kwartaal van 2020 net zo bizar gaan afsluiten als het eerste kwartaal van dit jaar. Opgesloten in je eigen land met beperkingen en vooral aan het werk.
Dus kun je maar beter proberen om het beste eruit te halen.
Ik denk dat Tonkie deze herfst/winter weer goed gebruikt gaat worden.

Bijna op pad naar de Stubaier Alpen – een rondje rennen

Geplaatst op door
3

De Stubaier Alpen staan al een tijdje op mijn lijstje om eens te gaan lopen.
De Stubaier Höhenweg is een van de mooiste, maar ook de meest uitdagende hooggelegen wandelroutes in de oostelijke Alpen.
De route is geclassificeerd als een zwarte bergweg en slingert uitsluitend door alpine terrein.
Kortom, dat roept om een avontuurtje.
De route wordt vaak in 7 dagen gelopen en dan gaat men met de lift naar boven en start hoog. Ik start in het dal in het dorp Neustift.
Ik heb de kaarten aangeschaft en de route ingetekend op zowel een fysieke kaart als een digitale kaart in Komoot.
Zo heb ik altijd een backup en bovendien kan ik Komoot precies zien hoeveel km en hoeveel hoogtemeters het per dag zijn.
Volgende week ga ik die route lopen in drie dagen. Bijna 90 km opgesplitst in drie dagen met totaal 6500 hoogtemeters.
Ik heb twee hutten geboekt en ga op stap met een rugzak inclusief slaapzak omdat dat nu verplicht is in een hut.
Ik heb enorm veel zin in een avontuurtje met mijzelf. Rugzak op en verdwijnen in de stilte van de bergen.
Dinsdag stap ik in Tonkie en donderdag ga ik lopen.
De weervoorspellingen zien er zover aardig uit.
Mocht het allemaal qua weer anders worden dan verzin ik wel een plan B.
Maar lopen zal ik in de Stubaier Alpen.
Ik zal eens zeker nog een uitgebreid verslag schrijven inclusief gpx bestanden.

Een weekend sporten vanuit het bergdorp Vijlen

Geplaatst op door
1

Het werd weer tijd voor weekend buiten spelen en bijkletsen met Nico, standplaats – een gezellige B&B in Vijlen, het hoogste dorp in Nederland.
Ik had twee fietstochten uitgestippeld en die voor zaterdag was een pittige. 112 km en 1400 hoogtemeters.
Ik heb best al aardig wat gefietst in Limburg dus ik wilde graag eens een andere kant op. Zo ontstond er een rondje met als doel halverwege de rit, Monschau. Lang leve Komoot.
Je fietst redelijk rap Nederlands Limburg uit om in Duitstalig België te komen.
Het eerste deel maakte we gelijk aardig wat hoogtemeters. Na 25 km kwamen we bij de Vennbahn Radweg. Een fietspad dat werd aangelegd op een oud spoorwegtracé. De lengte is 125 km. Echt de moeite waard.
Het heeft constant een stijgingspercentage van 2 %.
Wij fietste er een groot deel van tot we bijna in Monschau waren.
Onderweg kom je een aantal oude treinwagons tegen waarvan er sommige ingericht zijn als cafe, een mooie stop voor een cola.
In Monschau was het redelijk druk, in tegenstelling tot onderweg tijdens het fietsen.
Op een terrasje een lunch en op voor de volgende 55 km.
Als we Monschau uit zijn en wat km’s verder komen we op een lang schitterend fietspad door een natuurgebied. Echt heel mooi. Het eindigt bij het stuwmeer van Eupen.
Een mooie plek, een enorm meer met een dam. Ik kende het niet.
We komen weer uit in het duitse deel van Belgie. Zo fietsen we Nederland weer in en komen bij een ijsboerderij 5 km voordat we er zijn, eerst maar een welverdiend ijsje.
Dan eindigen we met een lange klim door het Vijlse bos naar Vijlen. 112 km en 1400 hoogtemeters. Echt een mooie tocht!

Zondag gaan we eerst een rondje rennen in het Vijlse bos. 15 km met 400 hoogtemeters. We pakken erna een terrasje voor koffie en kleden ons om voor weer een fietstochtje.
Dit keer in Nederlands Limburg. En dat hebben we geweten, man man wat was het druk overal.
Racefietsers, heel veel ebikers, gehuurde Vespa’s/ brommers en motoren.
Maar goed, het mocht de pret niet drukken.
Een mooi rondje door een wat bekender gebied. Onderweg een terrasje met lunch en we sloten de tour af met natuurlijk een speciaal biertje.
55 km en 700 hoogtemeters.
Een heerlijk weekend, en wat een geluk met het weer. Wil je nog eens fietsen in Limburg, de route naar Monschau is echt een aanrader.
Je vind hem op mijn Komoot account. 

Drie daagse stage race in de Vogezen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Eindelijk mag je dan weer naar het buitenland. Lia en ik hadden weken ervoor al een plannetje gemaakt, alle 2 vrij genomen en hopen dat de grens open zou gaan. En dat gebeurde. Tonkie werd gestart en op naar de Vogezen.
Ik had drie routes ingetekend op de kaart. Aangezien we weinig of geen hoogtemeters in de benen hebben was het idee om drie dagen achter elkaar te rennen en per dag rond de 25 km met 1000 hoogtemeters te maken.
Een camping geboekt bij La Bresse en ons plan was klaar.
De Vogezen is rond de 5.5 uur rijden en dat is prima aan te doen.
Dag 1 – rondje Col de Bramont – Ik had de route ingetekend vanaf de camping. Ideaal, je loopt eigenlijk zo het bos in en je begint aan de eerste klim.
Via het kleine Lac de Etang loop je richting Lac Des Corbeaux. Als je via de linkerkant omhoog gaat is het minder steil maar kom je wel bij een prachtig uitzichtpunt.
Vanaf daar kijk je op het meer. Neem je de andere kant dan moet je een heen en weertje doen wil je op het uitkijkpunt uitkomen en die kant is wat steiler.
We lopen verder door het bos en komen uiteindelijk uit bij Le Mur Des Granges, een hut. Maar alles is dicht. Er staat wel een bankje en wij hebben pannenkoeken bij ons dus picknicken we met ons eigen eten en drinken.
We zijn ondertussen in het Massif Grand Ventron.
We rennen verder via Col de La Place en komen bij de parking van Grand Ventron uit.
Daar is wel de auberge open. Gewapend met mondmasker bestellen wij 2 cola. Als hij ze al open heeft gemaakt blijkt dat we niet kunnen pinnen en cash hebben we niet.
We maken uiteindelijk de deal dat we morgen komen betalen aangezien dat ons startpunt is voor de tweede dag.
Als we verder klimmen komen we bij een ‘kompas’ uit. Die geeft aan waar alle bergen liggen in de weide omgeving. Een mooi open stuk.
We rennen over mooie singletracks en komen bij Col de Bramont. Vanaf daar is het afdalen naar de camping.
23 km en 1100 hoogtemeters. We trekken een Karmeliet open, de BBQ in de fik en proosten op een mooie dag.

Dag 2 – Rondje Le Grand Ventron – we rijden in 20 minuten naar het startpunt, de parking van Grand Ventron en willen eerst de cola betalen. De deur is op slot en op kloppen reageert niemand. Dan maar betalen als we terug komen.
We rennen naar Col de Echarger om erna af te dalen over een heerlijk pad door het bos.
Dan staan we plots voor een hek waar verboden toegang op staat. Maar daar moeten we toch echt heen. We checken de kaart nog een keer maar het zou echt moeten kloppen.
En achter het hek lijkt ook een goed pad te lopen.
We zoeken nog wat om een andere optie te vinden. Die is er wel maar die is om en dus besluiten we om over het hek te klimmen. Dat is het begin van gezoek want aan het eind van dat pad is er niets meer, we klimmen weer over prikkeldraad en nog een keer over prikkeldraad, struinen door bosjes om uiteindelijk beneden te komen.
Maar na geklim en geklauter komen we waar we moeten wezen, op de GR route.
Via Col de Collet, Col du Page en Col d Oderen lopen we over echt hele mooie stukken, komen we in open delen en vinden we gelukkig een verlaten boerderij waar een waterbak is. We vullen onze flessen en eten wat.
Via het mooie pad van de GR531 lopen we terug naar waar we begonnen zijn, Grand Ventron. We zien dat de Auberge weer dicht is, de cola kunnen we niet meer betalen maar we hebben ons best gedaan.
Terug op de camping trekken we een blond Halderbergs biertje open en steken we de BBQ aan. Wederom een hele mooie dag. 24 km en 1000 hoogtemeters.
Dag 3 – Rondje Col De Bussang – We rijden vanaf de camping 40 minuten naar het startpunt, een parkeerplaats net buiten Bussang.
We klimmen gelijk het bos in naar Col De Bussang, een fikse klim. We volgen de GR531 naar boven. We maken een soort lus en komen aan de andere kant van Bussang uit. Daar is het wat gepuzzel om over en onder de weg te gaan om weer op onze route te komen. Uiteindelijk komen we toch verkeerd uit en besluiten om een ander pad te nemen om later weer op onze ingetekende route uit te komen. We klimmen nog een keer voor niets want dat was ook niet het pad wat we moesten hebben maar daarna gaat het weer goed.
En we komen op een echt heel tof stuk terecht. Eigenlijk alleen maar mooie stukken.
We klimmen naar Kioske Du Sotre, een glazen hut op een mooi uitzichtpunt. Lees verder →