Kersen eten tijdens een tourtocht – De Kersentocht (120 km)

Geplaatst op 14 juli 2019 door martine

Flipje van de Betuwe, wie kent hem niet. Jam en Tiel. Kersenjam.
Lia en ik gingen de Kersentocht fietsen, daar in de stad van Flipje. Daar waar nu overal de kersen worden geplukt, Tiel.
T.C. de Batauwers organiseert de GEJO Kersentocht.
Het plan was om met drie te fietsen, maar Karin haakte in alle vroegte af, iets wat haar nog lang zal achtervolgen ws.
Maar Lia en ik gingen op pad voor de 120 km. Met een voorinschrijving middels een barcode waren we binnen 10 seconden op weg. De organisatie zorgde voor een krentenbol en een banaan voor onderweg.
Via Tiel fietsen we door de Betuwe en rijden de Utrechtse Heuvelrug op. Lia en ik hebben nog aardig wat bij te kletsen en zo vliegen de km’s voorbij.
Er volgen aardig wat klimmetjes, verrassend wel. Lia verteld dat er aardig wat hoogtemeters in zitten, ik had het niet gezien maar voel het wel in mijn benen. Desondanks rammen we steeds naar boven.
Een mooi bosrijk gebied op autoluwe wegen, wat wil je nog meer.
Via Rhenen, Amrongen, Maarn, de Veluwe door.
In de buurt van Wijk Bij Duurstede verandert de omgeving. Open en een lange weg richting het water. Honger! We proppen even een reep naar binnen en speuren naar een koffietent maar er is nergens wat te vinden .
Het idee was bij 40 km een koffiestop te doen maar we komen simpelweg niets tegen.
Ondertussen rijden we rond de 72 km, ik rijd een tijdje op kop. We rijden de lange weg af , een afslag en uiteindelijk komen we bij het pontje uit.
Het pontje is gratis, met ons polsbandje varen we de Nederrijn over.
We besluiten om de post leeg te eten als we er zijn op 80 km.
Maar daar gaat iets mis. We zien heel die post niet. Als we ondertussen op 84 km zitten vallen we bijna van de fiets van de honger. We fietsen langs een forelvijver met een eettentje. Op de rem en eten! Cola,nkoffie en een broodje forel dan maar.
We trekken bij en gaan verder. Het begint te regenen en de wind trekt aan, die we natuurlijk tegen hebben.
We gaan kop over kop fietsen en de km’s schieten op.
Uiteindelijk stopt het met regenen. Een km of 5 voor de finish komen we langs een kersentuinderij. Daar kunnen we stoppen en staan 2 mannen van de organisatie die je herkent aan de blauwe polo shirts. Terwijl de kersen uitgezocht worden krijgen wij een beker vol verse kersen. Heerlijk, we kletsen wat en bietsen nog een bakje.
De laatste 5 km fietsen we door en we eindigen met 120 km in de kantine van de lokale voetbalclub.
Beetje jammer dat daar de Afligem blond op was en zo eindigen we met een Amstel tapje, een laf pisbiertje. Maar omdat we dorst hadden smaakte die toch aardig.
Hoe dan ook, vooral een enorme mooie en afwisselende ronde die erg goed uitgepijld is.
Wij vonden een verzorgingspost op 80 km wat karig. Een post op 40 km was leuk geweest. Dat wij de post niet gezien hebben kan aan ons liggen maar 2 mannen voor ons reden er net zo hard voorbij als wij. Misschien hadden we hongerklop en waren we niet scherp meer.
Een mooie tourtocht voor een paar euro, 6.50 euro. Dat zijn de pareltjes, low budget en vooral een hele toffe route.
Aanrader!
27 juli is er de Flipjes toertocht, meerdere afstanden en deze route zit er ook voor een groot deel in. Info vind je hier. 

Geplaatst in Fiets info, Fiets/mtb routes | Getagged , | Een reactie plaatsen

De 7de editie van de wandelweek – Nationaal Parc De Ecrins

Geplaatst op 9 juli 2019 door martine

Alweer de 7de keer dat ik samen met Nico een wandelweek organiseer. Wat ooit begon als een week meegidsen voor de gemeente Izegem is nu een jaarlijkse traditie geworden.
Bijzonder genoeg vragen veel mensen of ik dat niet heel saai vind, niet uitdagend genoeg.
Maar niets is minder waar. Ik vind het ontzettend leuk om te doen en dat begint met de verkenning.

Nico en ik kiezen ieder jaar weer een gebied uit en van te voren gaan we altijd op verkenning. De routes die we op de kaart bedacht hebben lopen, zodat wij niet voor verassingen komen te staan tijdens de wandelweek.
En dat is het begin van de pret. Routes uitzoeken en samen op pad. Zo waren we 1.5 maand geleden in de Ecrins maar lag er nog een heel veel sneeuw. De meeste routes konden we tot een bepaald punt doen, sommige niet helemaal.
Reden om 2 dagen eerder dan de wandelaars naar de Ecrin te gaan. De vrijdag heb ik een van de routes gelopen die er op de kaart lastig uit zag. En dat klopte, die zou niet voor iedereen geschikt zijn. (ik liep 17 km en 1250 hm)
De zaterdag liep ik met Nico een kortere route voor de zondag. Die hadden we nog niet gezien. Zaterdag in het begin van de avond arriveerden alle wandelaars.
Met ons erbij een groep van 21 mensen. We waren te gast bij chalet Alpina Luna. Een toplocatie voor een groep.
Zondag – Rondje Crete de La Rortie – 10 km en 630 hmeters.
Een relatief makkelijke route. We hadden deze eerste dag een kortere afstand en minder hoogtemeters ingepland zodat iedereen erin kon komen na een lange reisdag en zo konden wij de verschillen in de groep gelijk analyseren.
En die verschillen werden gelijk duidelijk. Ervaren lopers in de bergen en lopers die wel heel veel wandelen maar voor het eerst in de bergen lopen. En dat is wel wat anders, daar kwamen ze snel achter.
We sloten de wandeling af op een terras bij het meer. Om er uiteraard met een aantal een duik in te nemen.

Maandag – Rondje Col De Tetes en Tete Oreac – 21 km 1000 hm. 
We vertrekken vanaf de chalet. Deze dag hebben we een keuze menu. Een aantal rijden naar de Parking en de rest loopt daarheen. De eerste 300 hm zijn gemaakt als de groep samen komt op de parking. We starten het eerste deel met heel de groep naar het mooie Tete. Het doet mij steeds weer denken aan Ierland. De eerste marmotten worden gespot.
Daar is de pauze en geniet iedereen van het prachtige uitzicht.


Als we weer bij de parking zijn gaat een deel terug naar de chalet nadat we daar ons lunchpakket genuttigd hebben. Met het grootste deel van de groep lopen we de andere lus. Daar zit een fikse klim in maar het uitzicht op de vallei is prachtig.
Na een mooie tocht waarin de twee lussen weer heel anders zijn komen we weer bij de chalet.
Iedere avond eten we er enorm lekker, gevarieerd en gezond. Annemarie verwend ons met de heerlijkste maaltijden. De maaltijd bleek heel de week weer een feestje te zijn.


Dinsdag – Glacier Blanc en Glacier Noir – 15.5 km en 1230 hoogtemeters
Een heel ander gebied, veel ruiger. We lopen met de hele groep naar het plateau van Glacier Blanc. Een fikse klim maar oh zo mooi. Iedereen loopt zijn eigen tempo en uiteindelijk gaan de meeste verder naar het hoogste punt, de hut. Continue reading “De 7de editie van de wandelweek – Nationaal Parc De Ecrins” »

Geplaatst in Reizen, Trailrunning, Trainingen 2018/2019 | Een reactie plaatsen

Vergelijk de Polar horloges middels een simpel overzicht

Geplaatst op 1 juli 2019 door martine

Polar heeft weer een nieuw horloge op de markt gebracht, de Polar Ignite.
Het aanbod is ondertussen enorm tussen de verschillende merken. Ik krijg regelmatig vragen over welk horloge nu goed is.
Dat is uiteraard heel persoonlijk en vooral afhankelijk wat je wilt met je horloge. Wil je een accu die heel lang meegaat, hartslag aan je pols en wat is je budget om maar eens een paar dingen te noemen.
Ik ben een fan van Polar, mooie horloges, simpel in gebruik en mooie software.
Ik loop nu een paar maanden met de Polar Vantage, wat een mooi en compleet horloge!
Voor in de bergen gebruik ik de Suunto omdat daar de hoogtemeters heel accuraat Zijn.
Ik heb nu meerdere testen gedaan met de Vantage en hoogtemeters en dat is toch ook heel accuraat!
Maar door de vele horloges zie je soms door de bomen het bos niet meer.
Nu kun je op de site van Polar een mooi overzicht tevoorschijn halen en drie horloges invoeren.
Dan kun je precies de verschillen zien, handige tool als je lastig een keuze kunt maken en niet alles wilt door lezen. Dit is mooi overzichtelijk.
Je vind het hier
Hoe het zit met een aantal horloges van Suunto kun je hier lezen.

Geplaatst in Gps Sport Horloges Getest en info, Polar | Een reactie plaatsen

De processierups en sporten is jeuk tot je gek wordt!

Geplaatst op 26 juni 2019 door martine

Zondag heb ik een tourtocht op de weg gefietst door mooi Brabant. Helaas is er een ding wat niet zo fijn is aan Brabant – de processierups. Doordat hier veel bosgebied is zit het zo ongeveer overal. Het is helaas niet zo dat je direct contact met de rups moet hebben om er last van te krijgen.
De rups kruipt als gevolg van de hitte massaal vanaf de boomtoppen naar beneden, op zoek naar verkoeling. Door de wind verspreiden ze de brandhaartjes en die komen op jou terecht als je langs rent of fietst.
Resultaat is dat je onder de rode bultjes komt te zitten en enorme jeuk krijgt.
Sommige mensen (en dieren) krijgen een serieuze allergische reactie op de haartjes. Maar de meeste van ons krijgen vooral enorme jeuk van de uitslag.
Zo zit ik nu dus ook helemaal onder de uitslag precies waar mijn kleding niet gezeten heeft. Maar ook op andere plekken want de haren kunnen door je kleding gaan.
Ik krab mij kapot als ik niet oppas. De andere meiden die de korte toer gefietst hebben zitten ook helemaal onder.
Adviezen die men geeft, zijn oa je kleding wassen op 60 graden wat dan niet zo goed is voor je  wielerkleding.
Verder zou je als je weet dat er haren op je zitten je huid kunnen strippen met tape.
Maar het is vooral smeren met zalfjes die de jeuk verlichten. De meesten helpen maar kort, hydrocortison creme werkt wat langer maar is alleen op doktersrecept verkrijgbaar.
De waterpokken gel schijnt ook wel te helpen, verkrijgbaar bij de drogist ( geen ervaring mee). Menthol talkpoeder werkte ook wel iets bij mij.
Tabletten werken beter, een anti histaminica in dit geval. Tavegil bv, maar een nadeel is dat je er slaperig van wordt.
Cetricine kun je gewoon bij de drogist kopen en werkt goed.
Dus wees gewaarschuwd als je rent of fiets in bosgebied. Gelukkig duurt het niet al te lang meer voordat het voorbij is, tot begin| half juli is het actief.
Ik krabbel nog even door, de uitslag kan twee weken aanhouden……

Geplaatst in Hardlopen Medisch | 2 reacties

De speer van Rijsbergen – 168 km op de fiets

Geplaatst op 23 juni 2019 door martine

Rijsbergen is een klein kwartiertje rijden vanaf ons huis en laten ze daar nu een tourtocht organiseren. 60,100 of 160 km.
Ik wilde graag eens boven de 150 km fietsen, de langste tour dit jaar was 120.
Dus was het op een mooie zomerdag een goed plan om de 160 km te fietsen had ik bedacht.
De Bikeladies waren bijna allemaal een weekend op de veluwe fietsen en degene die thuis waren wilden de 60 km doen. Dan maar alleen op pad.
De start was super georganiseerd. Met je fiets de sporthal in, barcode wordt gescand, je krijgt een reep, startnummer, een kaartje en je kunt weg. Super strak geregeld.
De eerste 13 km fiets ik alleen. Dan komen er twee mannen voorbij, ik haak aan.
En dan kan ik aan de bak. De mannen fietsen rond de 30-32 km per uur en ik ga mee.
Ik vraag wel netjes of ze het ok vinden en het is geen probleem.
En zo rijden we door het Brabantse land, we fietsen Belgie in. Het is warm en ik zweet mij rot. 2 bidons zijn leeg als we bij de eerste verzorgingspost komen. Maar voor we bij de post komen komen we in een grote groep terecht. Erg onrustig, soms fietsen we 37 km per uur en dan moet iedereen weer remmem. Ik vind het niet echt prettig.
Gelukkig komen we snel bij de post, een superpost. Ruim, veel drinkplekken, genoeg fruit en repen en Tafels en banken om te zitten.
Ik klets even met de mannen en we drinken en eten wat. Maar we gaan weer rap op pad.
We hebben 54 km gefietst. Ik bedenk dat als ik in dit tempo 100 km fiets het misschien wel genoeg is. 30 km per uur gemiddeld is best hard.
We zien wel.
Ons treintje gaat verder. De zon op ons bolletje en in een mooi tempo gaan we verder.
Dan komen we op een klim, binnen no time ben ik achter. Een groep die voor mij fiets klapt ook helemaal uit elkaar.
Als ik boven ben zie ik de jongens toch een aardig stukje voor. Ik besluit er achteraan te gaan. Man man ik moet echt in het rood fietsen om erbij te komen. Maar het lukt, het is altijd maf hoeveel moeite het kost om ergens weer bij te komen als je gelost bent.
Rond de 80 km moet ik weer even lossen en kom ik gelukkig al snel in een groepje terecht.
Uiteindelijk komen de mannen daar ook in terecht.
Bij 100 km is de finish van de 100 km en de verzorgingspost van de 160. Ik beslis om toch door te fietsen. De 100 heb ik gem 30 per uur gefietst. Die 60 erbij ga ik gewoon uitfietsen.
Ik sla de post over en fiets door, ik heb nog een bidon water en genoeg repen.
Na 110 km halen de mannen mij in en ik probeer aan te haken. Maar ik merk al snel dat het niet meer lukt, 30/32 km per uur lukt simpelweg niet meer. De motor is half leeg.
Ik fiets dat deel alleen, het lijkt erop dat niemand meer de 160 km Fietst.
Op 130 komt er nog een klein groepje voorbij, maar aanhaken lukt niet, ik hang er een paar km aan en dan zeggen de benen , no way.
Op 140 km komt nog een post, ik drink een paar bekers, een snelle kop koffie en wat eten erin en ik ga weer. De laatste 20 km.
Ik fiets toch nog best door zo alleen na zoveel km. Ik haal nog een stel in waar de vrouw volledig geparkeerd staat, dat geeft de burger moed en de laatste km,s gaan in.
Alleen klopt het niet op de rode lijn van de gps. Ik ben er echt nog niet.
En dat klopt, als ik bij de finish ben stopt de teller op bijna 168 km. Toch 8 km verder dan de bedoeling was.
Bij de finish is alles ook weer tot in de puntjes geregeld, een bewaakte parking binnen voor je fiets. Een grote eet en drink tent buiten en een leuke band die staat te spelen.
Ik neem een Kwaremont biertje en met een smile drink ik hem op.
Mooie tourtocht en sterk gefietst ondanks de warmte, weer een mooi stuk Brabant en Belgie gezien.
En de Speer Van Rijsbergen ? Super tourtocht! Alles echt tot in de puntjes geregeld, de bewegwijzering was echt niet te missen.
Doordat de start tussen 8 en 10 is, is het nergens druk, alles is goed verdeeld.
Aanrader, en dat voor de derde editie, chapeau!

 

Geplaatst in Fiets info, Fiets/mtb routes | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Een repen oorlog tussen KIND en CLIFF Bar

Geplaatst op 21 juni 2019 door martine

CLIF Bar en KIND Snacks zijn in oorlog. Bijzonder om te lezen hoe 2 merken helemaal los gaan tegen elkaar.

Het begon in Mei, CLIF Bar daagde KIND Snacks uit om voor organic te kiezen middels een tweet. Er werd zelfs een advertentie gezet in de NY Times.
We believe that going organic is the key to creating a healthier, more just and sustainable food system,” CLIF Bar tweeted. “We also know that we can’t change it alone. So we’re challenging KIND Snacks to go organic. We’ll even help them by lending our expertise.”

KIND vond dat niet zo tof en gooide er ook een tweet uit , organic brow  rice syrup (wat Cliff bar in hun repen gebruikt) is eigenlijk een fancy naam voor suiker
En de oorlog was begonnen. Via vooral tweets wordt er modder gegooid. Hier lees je een samenvatting van de tweets.
Bijzonder dat  2 grote merken zich zo laten kennen. Ik zou zeggen ga samenwerken en maak de lekkerste en gezondste reep die er is! Of beter nog, maak je repen goedkoper, daar hebben de klanten ook wat aan.
KIND heeft er zelfs een video over gemaakt , kijk maar eens hier.

Geplaatst in Hardloop Gear en Gadgets, Running Ads/foto`s, Voeding | Getagged , | Een reactie plaatsen

Ortovox First Aid Roll Doc EHBO-Kit – voor in iedere outdoor rugzak

Geplaatst op 16 juni 2019 door martine

Tijdens iedere race heb je een ehbo noodsetje bij je, de organisatie stelt het verplicht.
Er is altijd een lijstje met verplicht ehbo materiaal. Als je gecontroleerd wordt en je hebt het niet dan wordt je gediskwalificeerd, en terecht want iedere loper, adventure racer, bikepacker, wandelaar of beter, iedere buitensporter in de bergen zou een EHBO tasje bij zich moeten hebben.
Ortovox heeft een handige overzichtelijk first aid kit gemaakt. Een klein pakvolume en waterafstotend materiaal.


Je rolt het op en door het klitteband wordt het een rol. Als je er iets uit wilt gebruiken kun je het snel uitrollen en heb je snelle toegang tot 5 compartimenten. Ideaal bij een acute situatie. Duidelijk en overzichtelijk.
De rol heeft standaard materiaal in de compartimenten en die zijn afgesloten middels een lange rits. Naast de standaard materiaal is er genoeg ruimte om het aan te vullen met eigen materiaal.
Het is systematisch ingedeeld en niets is zo fijn als je een noodsituatie hebt dat dingen overzichtelijk zijn.
Zo is er een vak met verbandmiddelen, een andere vak heeft een schaar, handschoenen en een pincet. Ook is er een vak voor je reddingsdeken. Op de vakken staat aangegeven waar wat zit. Wat erg handig is voor een leek is dat men middels tekst en illustratie instructies geeft, ieder vak heeft een afbeelding.
Bv stabiele zijligging, hoe je een drukverband en mitella aanlegt maar ook wanneer en hoe je reanimeert. Verder zit er een Emergency card in, dit is  een water- en scheurvast document. Hier vul je alle essenciele informatie over Jezelf in.  In het geval van een ongeval, vult de first responder een aantal extra gegevens over de omstandigheden in.
Hij kan met behulp van de emergency card snel alle relevante gegevens doorgeven, waardoor de hulpdiensten sneller en doelmatiger in actie kunnen komen. Daarnaast bevat de emergency card de noodnummers van diverse landen en uitleg over hoe met een lamp of fluitje een alpien noodsignaal uit te zenden. Een soort uitgebreide ICE kaart.
Op het tasje zit een riemlus dus zou je hem ook aan je riem of rugzak kunnen hangen. De kleuren zijn fel oranje en blauw en dus erg goed zichtbaar.

Over de inhoud is natuurlijk altijd te discuseren. Zo heb ik er een aantal dingen uitgehaald. Een mitella kan ik zelf wel maken van een kledingstuk. Een schaar zal ik ook niet meenemen, bovendien ben je die gelijk kwijt op een vliegveld als je met handbagage reist.
En een aantal dingen die ik wel altijd bij mij heb zijn toegevoegd, zoals een paar zakjes ors, pijnstillers, plakhechting, steristrips en een naald voor blaren. Zo kun je heel goed dingen toevoegen naar eigen smaak.

Het is ook een ideale plek om je kopie idkaart op te bergen. Loop je een race waar je weinig meeneemt behalve verplicht materiaal dan kun je de vakken opvullen met gelletjes en repen, ook handig.
Ga je alleen op stap voor een meerdaagse trip dan kun je er extra verbandmateriaal instoppen.
Er is goed over nagedacht en ik vind het persoonlijk een handig en ontzettend functioneel first aid kitje!
Te koop bij oa de bever en outdoor xl – prijs 39,95 euro.

Wat zit erin aan verbandspullen?
1 noodkaart, 1 reddingsdeken, 2 steriele wondkompressen (10 x 10 cm), 1 elastische zwachtel (6 x 4 cm), 1 steriele zwachtel met kompres (Gr. M), 1 hechtpleisterspoel (5 m x 1,25 cm), 1 schaar, 1 paar vinyl wegwerphandschoenen, set pleisters (4 x pleisterstrip 2,5 x 7,2 cm; 2 x pleisterstrip 1,9 x 7,2 cm; 2 x vingertopverband; 2 x vinger-gewrichtsverband), 2 blarenpleisters, 1 pincet, 1 driekante doek.

Geplaatst in Diversen gadgets, Fiets info, Gear en gadgets, Hardloop Gear en Gadgets, Hardlopen Medisch, Verlichting en veiligheid | Getagged , , , , | Een reactie plaatsen

Het WK ultratrail – wat een mooi weekend!

Geplaatst op 11 juni 2019 door martine

Het is bijzonder om eens aan de andere kant te staan, niet zelf lopen maar anderen helpen tijdens hun race op een WK Ultratrail.
Uiteraard heb ik wel een aantal keer als vrijwilliger geholpen bij een trail maar een team helpen en zorgen dat je niets aan het toeval overlaat is toch iets anders.
Donderdag waren alle Nederlandse atleten gearriveerd en kon de pas-sessie beginnen qua kleding en zag iedereen er op en top uit in het mooie oranje. De twee atleten hotels waren ondertussen helemaal vol met atleten uit 53 landen en dat is erg leuk om te zien. Iedereen in het tenue van hun land.
In het begin van de avond was er een uitgebreide persconferentie.

Aangezien Ragna Debats verleden jaar wereldkampioen was zat ze oa met Luis aan tafel . Er werden vragen gesteld door de pers en Ragna vertelde ontspannen dat ze fit is en er voor gaat. Dat ze niet zo specifiek getraind had als het jaar ervoor maar zeker wel kansen zag.


Vrijdag stond in het teken van de vlaggenparade en de teampresentaties.
Ervoor was de technical meeting waar alle coaches nog vragen konden stellen.
Leuk om met al die landen door de straten te lopen maar uiteindelijk duurt het allemaal best lang en zijn de meeste teams er wel klaar mee.
Het eindigt bij een podium waar ieder team wordt gepresenteerd. Erna zijn er nog optredens maar langzaam verdwijnen er steeds meer teams die zelf hun weg naar het hotel terug vinden, zo ook team NL.
Na de lunch een teammeeting met alle ins and outs voor de grote dag zaterdag.

Wij doen nog wat boodschappen voor de lopers en terwijl zij de spullen gereed maken voor de volgende dag gaan wij, het begeleidingsteam (Laurens, Bart, Jose en ik)  met de auto naar het start punt.
We kijken hoe lang we erover doen van daar naar de post op 16 km. Dat is de post waar je de lopers mag helpen en ieder land een eigen stand heeft.
Dat is maar 10 minuten rijden dus geen stress na de start, tijd zat om er te komen.
Het plan is om met 4 daar te zijn en als dan alle Nederlanders door zijn willen jose en ik naar de post op 34 km. Bart en Laurens gaan terug naar de finish om iedereen binnen te halen.
Op de kaart hebben we gezien dat er een doorsteek te maken is naar die post. Met de auto is het nogal omslachtig om daar te komen en dus willen we gaan lopen. Dat willen we checken, dat we zeker weten dat het rond de 5 km is en we er kunnen komen.
Dus gaan we met drie rennen en rijdt Bart naar het dorp om ons later op te pikken daar. Een klein stukje van het parcours en dan slaan wij af, we lopen een mooi stuk en komen in het prachtige dorp Gondramaz uit. 5 km en 400 hm. Perfect. Zo gaan we het morgen doen.

Het voelt ontspannen dat we precies hoe en wat weten. Niets aan het toeval overlaten.
Zaterdag – D Day – om half 8 rijden we naar de start die om 9 uur is. Het is een klein half uurtje rijden.
De atleten ogen gespannen maar wij zijn relaxt. Het is ook een soort raar, normaal ben je zelf ook gespannen bij een wedstrijd, dat is nu anders.
In het dorp Miranda is er al een fantastische sfeer, er zijn veel mensen en als de lopers in het startvak staan, staat er in het dorp een lange lint met toeschouwers, echt mooi om te zien. Ze worden weg geschoten en wij vliegen in het dorp naar 2 lokaties waar we ze toeschreeuwen.
Dan zijn ze het dorp uit en schieten de eerste de trails op. Wij stappen in de auto naar de post op 16 km.
Daar richten we ons standje in. Al onze lopers hebben een zakje ingeleverd met instructies en we stellen het strategisch op. We vullen hun flessen zodat alles klaar is als de lopers binnen komen in de verzorgingsstraat.
De eerste toplopers komen binnen met een ongelooflijke snelheid, de eerste loper is een Zwitser, die gooit zijn flessen neer , pakt 2 nieuwe aan en loopt keihard door, wow.
De eerste vrouw komt door, wij klokken zodat we kunnen zien hoe ver Ragna erachter zit.
Het duurt, ondertussen komt Zac door, de eerste Nederlander.
Bart helpt hem op weg en als we 8 minuten verder zijn komt Ragna door als 10 de vrouw ongeveer. Snel wordt ze door Perre geholpen en weg is ze.
Erna komen alle andere Nederlanders door en we helpen ze allemaal snel op weg. Daarnaast schreeuwen we ze naar onze post mochten ze het niet zien in alle hectiek.
Na de post komt een trappen klim en die stond al vroeg vol met mensen. Voor de lopers fantastisch , een hoop herrie van bellen en geschreeuw.
Als iedereen voorbij is pakken Jose en ik ons rugzakje en gaan we rennend naar de post op 34 km. Onderweg kruisen we een paar keer het parcours en zien we wat lopers, ik schreeuw ze vooruit.
We komen in Gondramaz en omdat we een begeleidingshesje hebben mogen we over het parcours. We zoeken een mooie plek voorbij de waterpost. Want er mag geen hulp geboden worden aan de lopers op deze post.
We staan halverwege een smalle straat en zien zo goed als ze eraan komen.
Als de eerste loper doorkomt zien we dat in de afgelopen 18 km de hele top 10 gewisseld is. Wat een snelheid ook , ongelooflijk.

Als we Perre zien zegt hij dat Ragna is gestopt, shit. Ze loopt tot hier en zal dan bij Perre in de auto stappen.
Ondertussen komt Zac door en wij zien inderdaad onze lopers van ver aankomen en we schreeuwen ze toe, van ver. De mensen om ons heen moeten lachen.
Maar eerlijk is eerlijk, ik schreeuw de rest ook toe , vooral de vrouwen. Maar als er een Nederlander(se) doorkomt kunnen ze het ws in het volgende dorp horen.
Ruud komt door, die loopt een sterke tweede helft. Dan zien we Diederik en we zien al dat hij niet ok is. Dat klopt, een knieblessure die niet over was speelt nog meer op. Over en uit. Zonde.
Dan zien we Ragna, ze vertelt dat ze gewoon geen kracht in de bovenbenen heeft en dat ondanks tactiek verandering het niets opleverde en dus heeft gekozen om uit te stappen.
Als Bertine doorkomt schreeuwen we ook haar naar de finish en wat ziet die er nog sterk uit zeg. Die loopt uiteindelijk een hele sterke race.
Martijn en Cees hebben het zwaar maar gaan goed door. Bonnie komt blij het dorp in en schreeuwen we verder, die kan goed afdalen dus gas op die lolly!
Als laatste komt Hinke door, die bij de eerste post misselijk was, ondertussen overgegeven heeft en zich weer wat kan herpakken.

Forza Italia!

De Nederlanders zijn allemaal voorbij en Jose en ik kunnen een lift krijgen (na 4 km lopen) van 2  Nl toeschouwers naar de finish.
Daar is iedereen ondertussen binnen van de Nederlanders. Er komen nog wel andere lopers binnen. De hekkensluiter, een vrouw uit Cambodja, komt 2 minuten voor sluitingstijd binnen, in 7 uur en 58 minuten.
De snelste man was na 3,35 uur binnen en de snelste vrouw na 4.06 uur.
We praten na met het hele team met natuurlijk een biertje. Sommige lopers zijn tevreden, anderen hadden meer verwacht. Maar iedereen heeft een bijzonder event meegemaakt, daar is iedereen over uit. En met een hele fijne sfeer en dat is toch ook erg belangrijk!
En ik, ik heb een fantastisch weekend gehad. Met Bart, Jose en Laurens waren we een geweldig team vol energie. Thanks mannen, jullie zijn geweldig.
Het is mooi om er te zijn voor andere lopers, te kijken naar de wereldtop en je onder te dompelen in een weekend vol sport energie.

Het begeleidingsteam, Laurens, bart en josé

Het WK in 2021 gaat heel anders worden, 4 afstanden in 1 weekend, dat gaat spectaculair worden!. Ik zie er nu al naar uit.

Geplaatst in Geen categorie, Trail Wedstrijden, Trailrunning | Getagged , | Een reactie plaatsen