Het was de laatste training met ons 4en. Team B.A.R.T is bijna op weg naar Tasmanie.
Met nog 2 weken voor de start hadden we besloten om de adventure race, de Veluwe Classic niet te te racen. Een ontspannen training, bijkletsen, de laatste dingen doornemen en ondertussen voor de organisatie alle Cp’s (lees knijpers) ophalen als de teams voorbij waren.
En dus stonden we om 6 uur in Wageningen. Daar was de finish, de start was in Nunspeet.
Dus zijn we naar Nunspeet gefietst. Het was een hele koude maar prachtige morgen. De heide was helemaal wit van de nachtvorst. Met de bloedrode zon erboven was het prachtig. 55 km later stonden bij de eerste TA waar de teams moesten switchen van fietsen naar lopen.
Harm had heerlijke hotdogs en daarna zijn we met de kaarten op pad gegaan. Gewapend met een tangetje draaiden we alle cp`s los om in mijn rugzak te proppen. Zoals later iemand zei ‘moest jij die allemaal dragen?’ Ja, de mannen hebben no mercy .
En zo vlogen de km`s voorbij. Ondertussen kletsend over ons komende avontuur. Nog even de puntjes op de I. Wie neemt nu de buitenbanden mee? hoeveel binnenbanden ieder? hoeveel hoofdlampen enz enz. Wat gaan Francis en ik bekijken tijdens onze vakantie? We gaan in ieder geval 1 of 2 leuke dagtrekkingen doen!
Ondertussen fietsend door onder andere de plaatsen Stroe, Nunspeet, Vierhouten, Ermelo, Harskamp, Elspeet, Klootwijkerbroek, Ede, Wageningen. En vooral over de heide en door het bos. Wat is het toch een prachtig gebied. 
En wat hadden we mazzel met het weer. Het was wel erg koud in de morgen, maar het warmde wat op en met een strakke blauwe lucht was het een prachtige herfstdag.
Toen de zon eenmaal onder ging werd het ook wel weer snel fris.
Uiteindelijk kwamen we na bijna 200 km op de fiets, met 2 rugzakken vol cp’s, aan bij de sporthal en konden we nog net de prijsuitreiking zien.
3 borden vol met chinees eten en een bokbiertje maakte de dag compleet.
Na 200 km was er niemand van ons die er doorheen zat. We hebben sterk gefietst of beter, we zijn er gewoon klaar voor!
Tasmanie here we come!!
Veluwe Classic als training, de laatste puntjes op de I
This entry was posted in Adventure Racen, Trainingen 2010/11 and tagged AR, tasmanie, veluwe classic, WCAR. Bookmark the permalink.
Ha Martine, dat klinkt als een perfecte dag. Nou ja, even afgezien van die 200 km fietsen dan. Natuurlijk ontzien de mannen je niet – ik zie ook geen enkele reden waarom ze dat zouden doen, jij wel? Ben je helemaal opgeknapt van je korte, maar heftige, ziek-zijn begin van de week?
Ik wens je (nou ja, jullie, het hele team) een prachtige tijd toe in Tasmanië (ik moet toch eens opzoeken waar het eigenlijk ligt…). En ook een beetje succes. Kijk een beetje uit met al die rare beesten daar – ik begreep bij je verhaal daarover pas waarom het eigenlijk adventure race heet.
Groet, Jacolien (van facebook en van na de bosmarathon vorige week)
Jacolien; hoort bij australie 😉 ligt als eilandje eronder.
Na 1 dag was ik weer het wijffie, voel me goed en sterk.
Was leuk je gesproken te hebben bij de bosmarathon !
Hai, ja, ik had het inmiddels opgezocht en gevonden op het onvolprezen wikipedia. Ik had natuurlijk al wel kunnen vermoeden dat het die richting op moest zijn, toen je schreef dat er kangoeroes zijn.
Mooi dat je zo snel opknapte; wat geweldig hè, zo’n lichaam dat het zo goed doet! Beter dan je zou mogen verwachten, haast.
Het leuke was wederzijds.
Ik volg je de komende weken! Iemand houdt je blog bij, zei je. Zet hij/zij ook berichten op facebook?
Nogmaals succes, geniet ook van je vakantieweek (bijna twee?).
Martine en je teamgenoten alvast heel veel succes, aan de voorbereiding kan het niet liggen denk ik.
@jacolien; nee je moet effe hier lezen 🙂